بسم الله الرحمن الرحیم-

یک بحثی که در خصوص مسئله عفاف وجود دارد، نوع نگاه اسلام به این مسئله است. ما سوره نور را در قرآن کریم داریم که در ابتدای آن آمده "سوره انزلناها و فرضناها....". سوره اي است كه آن را نازل كرديم و (عمل به ) آن را واجب نموديم. وقتی به آیات این سوره توجه می کنیم که در آن چه بحثهایی شده است، می بینیم که بیشتر آن بحث درباره مجازات زنا و مجازات تهمت زنا و احکام نگاه کردن به نامحرم و مسئله پوشش و حجاب است. اینها مطالبی است که قرآن می فرماید ما اینها را بر شما فرض قرار دادیم یعنی رعایت این مسائل بر شما واجب است. اجازه دهید که بحثم را با مروری بر فلسفه پوشش و حجاب آغاز کنم. البته مسئله پوشش مخصوص خانمها نیست، برای آقایان هم هست. ولی چون قدرت تاثیرگذاری بانوان بیشتر است، حدود بیشتری برای آنها قرار داده شده است.

فلسفه حجاب چند مورد هست: اول، بالا بردن احترام و ارزش زن. دوم، ایجاد آرامش روانی در جامعه. سوم اینکه رعایت پوشش مناسب باعث می شود محیط جامعه محیط کار و فعالیت و محیط خانواده محیط کامیابی های جنسی باشد و این دو با هم مخلوط نشوند. این موضوع باعث استحکام بنیان خانواده می شود. اگر قرار باشد مردان از غیر همسر قانونی خود در جامعه و محیط کار التذاذ داشته باشند طبیعی است که این امر باعث سست شدن بنیان خانواده می شود. چهارم، بالابردن میزان بهره وری در جامعه. در بسیاری از شرکتهای تجاری در اروپا و امریکا قواعد و قوانین پوشش به منظور بالابردن بهره وری وجود دارد و این در حالی است که آنها اصلا مسلمان نیستند ولی مقررات پوشش آنان نزدیک به پوشش اسلامی است و این قواعد را صرفا به منظور بالابردن بازدهی شرکتشان وضع نموده اند.

لذا ما بایستی رعایت این مسئله را جدی بگیریم هم به خاطر دستورات دین اسلام و هم به خاطر آثار مطلوبی که به همراه دارد. فلسفه حجاب برای همگان روشن است حتی برای کسانی که آن را رعایت نمی کنند. مثل پزشکی که درباره مضرات سیگار صحبت می کند و بعد سیگاری را بر لب می گذارد، یعنی صرف دانستن فلسفه حجاب باعث نمی شود که افراد رعایت کنند، بلکه نیاز به یک ایمان است. البته رعایت نکردن هم درجاتی دارد. در کشور ما خیلی از کسانی که کم حجاب یا بی حجاب هستند تمایل به برهنگی و عریانی ندارند. آنها هم نگران امنیت روانی فرزندان خود هستند. عده ای تحت تاثیر فرهنگ غرب رعایت نمی کنند، عده ای هم به دلیل انتقاداتی که به نظام جمهوری اسلامی دارند، در اثر لجاجت رعایت نمی کنند. البته این را هم اضافه کنم که اداره کنندگان حوادث سال 1401، انتظارشان این بود که حداقل 80 درصد خانمها بعد از آن حوادث حجاب خود را کنار بگذارند. اما دیدند که این چنین نشد. اگر کل کشور را در نظر بگیریم عده بسیار کمی از بانوان بدون پوشش اسلامی ظاهر می شوند و می توان گفت بانوان ما پوشش اسلامی را انتخاب کرده اند. در زمان رژیم شاهنشاهی هم در حالیکه رژیم شاه عریانی و برهنگی را ترویج می کرد، عده بانوان باحجاب بسیار بیشتر بود. زمانی که امام خمینی (ره) اعلام کردند که خانمها حتی بدون اجازه شوهرانشان می توانند در تظاهرات ها شرکت کنند، دیدیم که در تهران از میدان امام حسین تا میدان آزادی پر از زنان چادر مشکی شد، در حالیکه قبلا نمودی نداشتند چون اکثر آنها بیشتر در خانه ها بودند و خیابان گردی کمتری داشتند. لذا این چیزی است که واقعا جامعه ما آن را پذیرفته اما بعضی می خواهند آنرا پاشنه آشیل نظام جمهوری اسلامی کنند و به نوعی لجبازی می کنند.

 در دانشکده الهیات دانشگاه تهران و در همه دانشگاهها، موضوع پوشش اسلامی باید جدی گرفته شود. البته این را هم بنده عرض کنم که وضعیت حجاب در دانشکده الهیات در مجموع خوب است ولی کاستی هایی وجود دارد که باید رفع شود.

قبلا در این دانشکده قانون اجبار چادر وجود داشت. اما در حال حاضر به دلیل این که پوشش اسلامی با غیر چادر هم تامین می شود، اجبار به پوشش چادر نیست گرچه پوشش چادر بهتر است. اما انتظار می رفت که شاهد موضوع کم حجابی در این دانشکده نباشیم. بعضا دیده می شودکه دانشجوی دختری با شلوار و پیراهنی تا کمر به دانشکده آمده است. گاهی هم شلوار تنگ یا ساپورت. این واقعا پوشش اسلامی نیست. اگر کسی چادر ندارد حتما باید لباسش تا زانو  روی شلوار را بپوشاند. لذا پیشنهاد می شود دستورالعملی در دانشکده نصب شود. البته بسیاری از این افراد به خاطر شرایط خانواده هایشان به این موضوع بی توجه هستند والا عمدی ندارند. آقایان هم ضوابط خودشان را دارند که باید رعایت کنند و از پوشیدن لباسهای تنگ خودداری نمایند.

ممکن هست بعضی بگویند در حال حاضر وضع جامعه تغییر کرده و اجباری برای پوشش کامل نیست. عرض بنده این هست که ما هم کاری با پوشش دانشجویان در خیابان و زندگی خصوصی آنها  نداریم. دانشکده و هر موسسه ای برای خودش مقرراتی دارد. درست مثل اداره ای که برای کارمندانش لباس فرم  معین کرده است و آنها ملزم هستند آنرا بپوشند. در دانشکده لباس فرم ما مطابق آن چیزی است که اسلام گفته است. بنابراین توصیه بنده به دانشجویان چه دختران گرامی و چه پسران گرامی این هست که این مسائل را کوچک تلقی نکنند.  اسلام مسائل مربوط به عفاف و اخلاق جنسی را مهم معرفی کرده، بر خلاف دنیای غرب که می گوید این مسائل مهم نیست و دارد تاوانش را از انحرافات جنسی و نابودی خانواده ها و غیره می دهد.

راجع به این مسئله که دانشگاه تهران ممکن است در خصوص اعلام ضوابط جدیت لازم را نداشته باشد عرض می کنم که اولا ضوابط مشخص است و دانشگاه مفروض گرفته است که هر دانشکده ای خودش اعمال می کند. ثانیا هر دانشکده ای هم می تواند به این مسأله ورود کند و ضوابط خاص خودش را داشته باشد. اینجا هم دانشکده الهیات است. این ضوابط، هم مطابق شرع هست و هم مطابق قانون مدنی. دستورالعمل هم نباشد باید اجرا شود. بنده اخیرا در صحبتی که با وزیر علوم داشتم این موضوع را به ایشان گوشزد کردم که عده ای فکر نکنند فضا عوض شده و به نام آزادی دست به رفتارهایی بزنند. غریزه جنسی غریزه سرکشی است که در اثر بد پوششی ها و اختلاط ها و معاشرت های نامشروع طغیان می کند. صحبت پسران و دختران در حد نیازهای مربوط به درس مانعی ندارد اما اگر بخواهد به حد صمیمیت و رفت و آمد برسد باید در کادر ازدواج دائم یا موقت باشد. اهمیت این موضوع به قدری است که رهبر انقلاب هم چندین بار درباره اردوهای مختلط دانشجویی تذکر دادند.

به هرحال اینها چیزهایی هست که ضرورتش برای همگان آشکار است و به صلاح دانشجویان است. البته دانشجویان دختر و به طور کلی بانوان باید بداند که آزادی روابط زن و مرد که توسط عده ای تبلیغ می شود، بیشتر به ضرر زنان است چون عده ای از مردان به دنبال این هستند که بدون سپردن هر گونه تعهدی از زن کامجویی کنند، در حالی که اسلام در برابر این کامجویی ها شرایطی را به نفع زنان وضع کرده و تعهداتی را به گردن مردان گذاشته است. اما آنهایی که از آزادی زنان دم می زنند دنبال بهره مندی از بانوان به صورت رایگان هستند. بالاخره ما یا باید روش اسلامی را پیاده کنیم یا روش غربی را. در روش غربی آزادی پوشش وجود دارد ولی در مقابل کلوپ های شبانه و کاباره ها و غیره را برای ارضای جنسی افراد درست کرده اند. اسلام کامجویی ها را به کادر خانواده منحصر کرده و در مقابل با پوشش اسلامی و منع اختلاط ها از تحریک جامعه جلوگیری کرده و طبعا نیاز به آن گونه اماکن نیست. نکته دیگر این است که ما در جامعه خودمان موارد اندک بی حجابی داریم ولی می توان گفت که بی حیایی نداریم یا به ندرت داریم. چرا که حیا و عفت در ذات اکثر قریب به اتفاق ما ایرانیان هست.

به هرحال پیشنهاد مشخص بنده به مسئولان دانشکده الهیات برای موارد اندکی از کم حجابی در دانشکده الهیات این است که پوشش افراد در دانشکده باید به گونه ای باشد که فلسفه حجاب تامین شود. این ضابطه اعلام و عمل شود که خانمهایی که چادر ندارند لباسشان حداقل تا زانو روی شلوار را بپوشاند و از پوشیدن صرفا بلوز و شلوار خودداری نمایند. آقایان هم از پوشیدن لباس تنگ خودداری کنند.

در پایان به دانشجویان عزیز توصیه می کنم که آن بخش از آثار استاد شهید آیت الله مطهری درباره حقوق زن و مسائل مربوط به عفاف و حجاب را اگر مطالعه نکرده اند حتماً مطالعه کنند. می دانید که ایشان در این موضوع کتابهای متنوعی دارند، مثل نظام حقوق زن در اسلام، مسئله حجاب، اخلاق جنسی، نظام خانوادگی اسلام، خانواده و اخلاق جنسی، روابط زن و مرد در اسلام، زن و مسائل قضایی و سیاسی.

موفق باشید