دانشکده الهیات و معارف اسلامی

به یاد استاد سیدجعفر سامی الدبونی

12 آذرماه برابر است با سال‌روز درگذشت استاد برجستۀ زبان و ادبیات عرب و علوم قرآنی دانشکدۀ الهیات و معارف اسلامی، دکتر سیدجعفر سامی الدبونی

زادۀ 25فروردین ماه1309در شهر موصل

او در خانواده‌ای فرهنگی، مذهبی و مبارز دیده به جهان گشود. پدرش قاضی شهر موصل و جدش عضو مبارزان ضد استعمار انگلیس بود و عمویش به خاطر مبارزه با حزب بعث محکوم به اعدام شد و فراری شد

سامی الدبونی لیسانسش را از دانشگاه الشریعه بغداد گرفت و برای ادامه تحصیل همراه برادرش به ایران آمد و در دانشکدۀ الهیات مشغول تحصیل شد. او به خاطر دانش و قریحۀ شعری که داشت مورد توجه استاد بدیع‌الزمان فروزانفر قرار گرفت، به گونه ای که برای او کلاس درس گذاشت.

در بیست وشش سالگی با دختری اهل تویسرکان که در تهران معلم بود ازدواج کرد. یک پسر و یک دختر ثمرۀ این پیوند است.

  در سال 1348 دکترای خود را در رشته  زبان و ادبیات عرب ازدانشکدۀ الهیات و معارف اسلامی گرفت و بالافاصله در همین دانشکده به تدریس مشغول شد. او در رشته فقه هم دکترا گرفت. استاد فروزانفر استاد محبوب  ایشان و استاد آذرتاش آذرنوش از همکلاسی‌های او بودند.

استادان آذرتاش آذرنوش،منصور پهلوان، یدالله نصیریان، قاسم فائز، عبدالهادی فقهی‌زاده و محمدرضا شاهرودی و چند تن دیگر، از همکارانش بوده اند.  

او از پایه‌گذاران گروه علوم قرآنی در دانشکده بود. در پیروزی انقلاب اسلامی همرزم شهیدان مطهری و مفتح بود. در سال 1356 شناسنامۀ ایرانی گرفت و رسماً تبعۀ ایران شد. در تاریخ 1/12/58 از پایه 2 استادیاری به پایۀ 3 ارتقا یافت. در تاریخ 24/1/62 وضعیت استخدامی او از رسمی آزمایشی به رسمی قطعی تبدیل شد.

در تاریخ 1/2/79 به افتخار بازنشستگی نائل آمد.

او از قریحۀ شعری بالایی برخوردار بود و به عربی شعر می‌سرود. تحت تأثیر جنگ شش روزه مجموعه شعری به نام حمرة لن‌تغیب سرود که توسط طه حجازی به فارسی برگردانده شد.

کتاب فن پژوهش (چاپ شده) و  تقریرات کلاس درس استاد فروزانفر، جزوات درسی، و اشعاری از او بجا مانده است که امید می‌رود خانواده و یا دوستانش برای چاپ آن اقدام کنند.

سرانجام پس از سالها تعلیم و تعلم بر اثر بیماری قلبی  در دوازدهم آذرماه 1379  بدرود حیات گفت.

روحش شاد و نامش جاودان باد.